KVC - Boekel U19
11 strijders werden op zaterdag 22 augustus ’09 met de loodzware opdracht belast de grondgebieden van Nokere-Kruishoutem te beschermen tegen de jongelingen van Boekel. Opperbevelhebber Clincke vaardigde met grote zorg de plechtige oorkonde van de KBVB uit en de strijd kon beginnen. 9 Vlaamse ridders en 2 Moorse barbaren werden in hun plechtig uniform gehesen en onder luid gejoel van de omstaanders werden zij op het slagveld gedropt.
Hun namen waren:
Albert Glor
Johan Desmet
Elie Colembie
Zubir Elomari
Nico Deconinck
Pascal Onderbeke
Marc De Bel (1)
Karel Tant (cap)
Hans Moreels
Ludwig Tack
Dieter Vandewalle (1)
Onder een loden zon aanvaardden deze 11 ridderlijke jongelingen hun queeste. De strijd kon losbarsten. De Boekelse stropers waren ruim in het overtal en buitten vrijwel onmiddellijk deze situatie uit. Terwijl Colembie problemen had met zijn ijzeren ros, dienden ze de eerste slag uit. Onze verdedigingslinie had geen verhaal tegen een frontale aanval en ook Glor “The Beast” kon deze aanval noch afremmen, noch stoppen. Onze 11 dappere strijders hadden wellicht een eerste veldslag verloren, maar de oorlog was verre van afgelopen. Colembie had intussen zijn ros het slagveld opgestuurd en bracht een nieuwe moraal in onze veldmacht. Met opgeheven hoofd trokken we opnieuw ten strijde. Met hernieuwde moed konden wij de vermaledijde Boekelaars naar hun moerassige gebieden terugdringen. Het was echter Vandewalle die hun keeper fusilleerde met een kanonskogel door hun verdediging.
Onze strijdmachten hadden nood aan enkele versnaperingen en verfrissingen. Terwijl Tant zijn manschappen moed insprak, recupereerden we van onze opgelopen oorlogswonden. De vermoeidheid was overal zwaar te voelen, maar het uitzicht op de nakende overwinning maakte alles goed. We trokken opnieuw in de aanval en drukte de vijand massaal terug. Het was echter Marc De Bel die langs de linkerflank in hun linies kon infiltreren en van binnenin grote schade kon toebrengen. De Boekelse legers waren met verstomming geslagen en spartelden zoals een vis op het droge. Helaas konden wij het niet over onze harten krijgen de genadeslag toe te dienen. We verloren nog Moreels met een bijna dodelijke wonde aan de linkse kleine teen. Gelukkig was de infirmerie ter plaatse en konden ze hem tijdig oplappen voor een nieuwe veldslag tegen de dekselse dieven van Windeke.
Hun namen waren:
Albert Glor
Johan Desmet
Elie Colembie
Zubir Elomari
Nico Deconinck
Pascal Onderbeke
Marc De Bel (1)
Karel Tant (cap)
Hans Moreels
Ludwig Tack
Dieter Vandewalle (1)
Onder een loden zon aanvaardden deze 11 ridderlijke jongelingen hun queeste. De strijd kon losbarsten. De Boekelse stropers waren ruim in het overtal en buitten vrijwel onmiddellijk deze situatie uit. Terwijl Colembie problemen had met zijn ijzeren ros, dienden ze de eerste slag uit. Onze verdedigingslinie had geen verhaal tegen een frontale aanval en ook Glor “The Beast” kon deze aanval noch afremmen, noch stoppen. Onze 11 dappere strijders hadden wellicht een eerste veldslag verloren, maar de oorlog was verre van afgelopen. Colembie had intussen zijn ros het slagveld opgestuurd en bracht een nieuwe moraal in onze veldmacht. Met opgeheven hoofd trokken we opnieuw ten strijde. Met hernieuwde moed konden wij de vermaledijde Boekelaars naar hun moerassige gebieden terugdringen. Het was echter Vandewalle die hun keeper fusilleerde met een kanonskogel door hun verdediging.
Onze strijdmachten hadden nood aan enkele versnaperingen en verfrissingen. Terwijl Tant zijn manschappen moed insprak, recupereerden we van onze opgelopen oorlogswonden. De vermoeidheid was overal zwaar te voelen, maar het uitzicht op de nakende overwinning maakte alles goed. We trokken opnieuw in de aanval en drukte de vijand massaal terug. Het was echter Marc De Bel die langs de linkerflank in hun linies kon infiltreren en van binnenin grote schade kon toebrengen. De Boekelse legers waren met verstomming geslagen en spartelden zoals een vis op het droge. Helaas konden wij het niet over onze harten krijgen de genadeslag toe te dienen. We verloren nog Moreels met een bijna dodelijke wonde aan de linkse kleine teen. Gelukkig was de infirmerie ter plaatse en konden ze hem tijdig oplappen voor een nieuwe veldslag tegen de dekselse dieven van Windeke.
Reacties
Een reactie posten