KVC Nokere-Kruishoutem Reserven

Het was één van de eerst zonnige lentedagen in maart, toen KVC verzamelde aan de kantine.  De zomer deed zijn intrede en Onderbeke deed als enige zijn intrede in korte broek voor zijn favoriete verplaatsing naar Dikkelvenne.  Terwijl Colembie al enkele uurtjes wakker was en het paasontbijt in Anzegem verzorgde, kon onze captain weer rekenen op Moreels en topkeeper Simoens, die beide na een afwezigheid van enkele weken terug bij de kern kwamen.  Helaas voor Moreels meteen ook zijn laatste match van het seizoen, weldra gaat hij onder het mes om klaar te zijn voor Play-Off I, want KVC is nog altijd niet uitgeteld voor de strijd om de zesde plaats.  Met 2 punten achterstand op Ooidonck-Leerne is alles nog te spelen voor de zesde plaats en het bijhorend ticket.  Naast Colembie, bleef ook Glor (buikspierletsel) en Vercaemst (préhuwelijkse verplichtingen) thuis achter.  Captain Charly hield topspits Lefebvre en joker Picavet Senior achter de hand en zette volgende 11 op de mat: Basiself: 1

Een helder schijnend lentezonnetje verwelkomde KVC voor de match voor de match tegen Gavere Asper, met als inzet de 7e plaats in het klassement.  Een fris gewassen Deconinck was de eerste die vaste barvrouw Rita gezelschap mocht houden in een intieme tête-à-tête met op het menu boter- en chocoladekoeken.  Niet veel later maakten ook Onderbeke en Clincke hun opwachting.  Het was echter wachten tot de Pica’s vol ongeduld de kantine binnenstapten.  Junior was reeds bovenaan de trap, terwijl senior nog moeite had het betonnen monster te beklauteren.  Hij was er nochtans op gevierd deze week een basisplaats te verdienen.  Door de onbeschikbaarheid van Glor (buikspieren), Vercaemst (werk), Simoens (beurs), Moreels (skitrip) en Vandenberghe (Turkse griep) hoopte Philippe kans te maken op een plaats in de spits.  Helaas spatte zijn droom nog voor de match in de kleedkamer uiteen; zonder voetbalschoenen kon Philippe zelfs niet aan de match starten.  Een geanimeerd telefoontje aan vrouwlief Mart

Na de tumultueuze match tegen De Pinte regende het weer insinuaties binnen de spelersgroep, ditmaal ging het niet over Picavet Senior en Deconinck…maar er was vooral sprake over de relatie tussen Simoens en Vercaemst.  Het kan niet meer ontkend worden dat beide heren telkenmale samen afwezig zijn, de cowboyverhalen (à la Brokeback Mountain) gingen vlot over de tong.  Op deze eerste mooie lentedag werden de afzeggingen in het rond gezwierd.  Moreels vertrok op een tweeweekse retraite naar Oostenrijk na het debacle van De Pinte, Vercaemst vertrok op een drieweekse trektocht in de bossen (gewapend met enkel een rol keukenpapier en lotion), terwijl Simoens eigenhandig zijn hapjes moest slijten op de beurs.  Picavet Junior was intussen geveld door een hardnekkig griepvirus, de paardenspuit die vader enkele weken daarvoor nog had gekregen was te sterk voor het frele lichaam van junior en dus moest hij in bed uitzieken.  Volgens verscheidene anonieme bronnen bevatte de spuit van Philippe een