KSK – Bevere – 2-2
“Harten troef!” lachte Karel zelfzeker. Met zijn vingers krulde hij het uiteinde van zijn dikke snor, en zijn mondhoeken verraadden een sterke starthand. “Ik ga mee”, verraste Vincent echter vanachter zijn gigantische bierbuik, en bonsde hard op tafel. De vele geldmunten en lege glazen vielen ei zo na de grond binnen. Pascal deed teken naar de verpleegster, met de vraag om nog eens te komen opnemen. In de hoek zat Eli met zijn bezoekende kinderen Renée, Mieke en Ahmed de kaartende bende gade te slaan.
Op dat moment komt Ilse het rusthuis binnen met haar pasgeboren kindje op haar arm. “Kom Pascal, de kleintjes hebben honger en zitten nog in de auto te wachten.” “Ik zou zot worden met acht jongens.” zei Fré Vermassen, “Vijf vind ik al meer dan genoeg…” “Inderdaad,” zuchtte Pascal, “en het kost mij nog een fortuin ook. Kheb zelfs pas een nieuwe remorque moeten kopen, ze konden niet allemaal meer in de Clio. Wacht nog efkes Ilse, tis ier voor grof geld. Nico, tis aan gij.”
Vanachter de EHBO kast doemde de verpleegster op om de zoveelste bestelling op te nemen. “Weer allemaal warme chocomelks, zoals gewoonlijk?” “Voor mij mag het nog eens Cola Ly zijn.” antwoorde Karel, en smeet lachend zijn koeken tien. “Haha”, kraaide Nico, en kocht de toch wel deftige slag met zijn harten zeven…
Buiten sneeuwde het onafgebroken. “De Champions League match Zulte Waregem - Manchester United zal nu wel afgelast worden zeker? In zo’n weer is het niet denkbaar dat een voetbalwedstrijd doorgaat.” “Toch wel, Dennis,” repliceerde Patrick Klincke vanonder zijn pet, “weet je niet meer enkele decennia terug, die match tegen Bevere? Dat waren nog eens tijden…” “Dat kan ik niet weten, Patrick, ik was er toen niet bij, wegens nog een kater na Nuitgang Deluxe…” Gelach alom.
“Juist ja,” repliceerde Karel, “die bewuste zondagmorgen. Ben Van Wijmelbeke en Gino Schiettecatte speelden toen nog eens mee, en met succes. Beiden wogen zwaar op de verdediging, en na een collectief mooie aanval scoorde Gino toen mooi de winning goal. Echt nuchter was jij ook nog niet hé, Pascal”. Wederom gelach. “Ik weet er nochtans nog meer van dan jij blijkbaar”, lachte deze laatste. “Dat was helemaal niet de winning goal, want Bevere scoorde nog helemaal op het eind de gelijkmaker.”
“Juist ja,” zei Eli, “ik herinner me dat ik laatste man stond, en Thomas Picavet, nochtans rechtsback in de plaats van de zieke Koen, die volledig verdiend de eerste goal scoorde op corner. Een echte flipperkastgoal, na voorafgaande schoten van Ben, Nico en Albert, en daarvoor nog een mislukte lob van Philip Picavet. Waar zijn de Pica’s trouwens? Al vertrokken naar Cercle – Barcelona?” “Ja, sinds het faillissement van Club Brugge volgen ze nu alles van Cercle. Philip heeft na zijn lottowinst die ploeg bijna volledig zelf in handen.”
“Helaas scoorde Bevere, de latere kampioen, nog net voor rust tegen na een cadeautje in de defensie hé Fré.” ging Pascal stokend verder. “Had je dan maar je looprek bijgehad!” Het gezelschap lachte luid. “Jij moet niet te hard lachen, Nico.” beet Fré van zich af. “Wat was dat allemaal de laatste minuut, toen we 2-1 voorstonden?”
“Niet mijn fout”, pruttelde Nico snel tegen. “Ik kreeg de bal niet weg, tot tweemaal toe. En aangezien ik ALTIJD wil uitvoetballen vertikte ik het, het leer zomaar weg te schieten. Ik hoopte dat Vincent weer mooi zou redden. Daarbij, Albert had maar die wenkende kans in de tweede helft moeten afmaken.”
“Juist, ja, maar de keeper redde nog. Jammer, het was ideaal om nog eens ouderwets te stunten. Waar zit Albert trouwens? Hij blijft zo lang weg?” “Pff, die is al lang weer vertrokken zeker...” “Vertrokken?”, vroeg Karel verbaasd. “Welja, weer met de privé jet naar één van zijn jachten in Monaco, de vuile klootzak…”
De gemoederen laaiden intussen weer hoog op. Op dat moment sprong Marcadona, 127 intussen, gezwind de trap af, met onder zijn arm zijn nieuwste boek “Blinker en de duikboot met de Peniscoop”.
“Spaar jullie adem maar jongens,” riep hij spelend met Smetse zijn brommersleutel vanuit de inkom, “Zondag ist weer match…”
Op dat moment komt Ilse het rusthuis binnen met haar pasgeboren kindje op haar arm. “Kom Pascal, de kleintjes hebben honger en zitten nog in de auto te wachten.” “Ik zou zot worden met acht jongens.” zei Fré Vermassen, “Vijf vind ik al meer dan genoeg…” “Inderdaad,” zuchtte Pascal, “en het kost mij nog een fortuin ook. Kheb zelfs pas een nieuwe remorque moeten kopen, ze konden niet allemaal meer in de Clio. Wacht nog efkes Ilse, tis ier voor grof geld. Nico, tis aan gij.”
Vanachter de EHBO kast doemde de verpleegster op om de zoveelste bestelling op te nemen. “Weer allemaal warme chocomelks, zoals gewoonlijk?” “Voor mij mag het nog eens Cola Ly zijn.” antwoorde Karel, en smeet lachend zijn koeken tien. “Haha”, kraaide Nico, en kocht de toch wel deftige slag met zijn harten zeven…
Buiten sneeuwde het onafgebroken. “De Champions League match Zulte Waregem - Manchester United zal nu wel afgelast worden zeker? In zo’n weer is het niet denkbaar dat een voetbalwedstrijd doorgaat.” “Toch wel, Dennis,” repliceerde Patrick Klincke vanonder zijn pet, “weet je niet meer enkele decennia terug, die match tegen Bevere? Dat waren nog eens tijden…” “Dat kan ik niet weten, Patrick, ik was er toen niet bij, wegens nog een kater na Nuitgang Deluxe…” Gelach alom.
“Juist ja,” repliceerde Karel, “die bewuste zondagmorgen. Ben Van Wijmelbeke en Gino Schiettecatte speelden toen nog eens mee, en met succes. Beiden wogen zwaar op de verdediging, en na een collectief mooie aanval scoorde Gino toen mooi de winning goal. Echt nuchter was jij ook nog niet hé, Pascal”. Wederom gelach. “Ik weet er nochtans nog meer van dan jij blijkbaar”, lachte deze laatste. “Dat was helemaal niet de winning goal, want Bevere scoorde nog helemaal op het eind de gelijkmaker.”
“Juist ja,” zei Eli, “ik herinner me dat ik laatste man stond, en Thomas Picavet, nochtans rechtsback in de plaats van de zieke Koen, die volledig verdiend de eerste goal scoorde op corner. Een echte flipperkastgoal, na voorafgaande schoten van Ben, Nico en Albert, en daarvoor nog een mislukte lob van Philip Picavet. Waar zijn de Pica’s trouwens? Al vertrokken naar Cercle – Barcelona?” “Ja, sinds het faillissement van Club Brugge volgen ze nu alles van Cercle. Philip heeft na zijn lottowinst die ploeg bijna volledig zelf in handen.”
“Helaas scoorde Bevere, de latere kampioen, nog net voor rust tegen na een cadeautje in de defensie hé Fré.” ging Pascal stokend verder. “Had je dan maar je looprek bijgehad!” Het gezelschap lachte luid. “Jij moet niet te hard lachen, Nico.” beet Fré van zich af. “Wat was dat allemaal de laatste minuut, toen we 2-1 voorstonden?”
“Niet mijn fout”, pruttelde Nico snel tegen. “Ik kreeg de bal niet weg, tot tweemaal toe. En aangezien ik ALTIJD wil uitvoetballen vertikte ik het, het leer zomaar weg te schieten. Ik hoopte dat Vincent weer mooi zou redden. Daarbij, Albert had maar die wenkende kans in de tweede helft moeten afmaken.”
“Juist, ja, maar de keeper redde nog. Jammer, het was ideaal om nog eens ouderwets te stunten. Waar zit Albert trouwens? Hij blijft zo lang weg?” “Pff, die is al lang weer vertrokken zeker...” “Vertrokken?”, vroeg Karel verbaasd. “Welja, weer met de privé jet naar één van zijn jachten in Monaco, de vuile klootzak…”
De gemoederen laaiden intussen weer hoog op. Op dat moment sprong Marcadona, 127 intussen, gezwind de trap af, met onder zijn arm zijn nieuwste boek “Blinker en de duikboot met de Peniscoop”.
“Spaar jullie adem maar jongens,” riep hij spelend met Smetse zijn brommersleutel vanuit de inkom, “Zondag ist weer match…”
Reacties
Een reactie posten