KVC - Zevergem 3-4
Het was omstreeks 21u zaterdagavond en Vercaemst tobde in zijn zetel. Een onweerstaanbare drang naar bier maakte zich langzaam van zijn goddelijke lichaam meester. Hij probeerde de dorst naar alcohol te weerstaan, maar het vlees was zwak. “Eéntje kan wel geen kwaad”, dacht hij en hij begaf zich naar de dichtstbijzijnde kroeg. De lokale cafébaas wreef zich in de handen, want hij zag in Vercaemst een ideaal slachtoffer om zijn tanende inkomsten in tijden van crisis de hoogte in te drijven en duwde Vercaemst regelrecht de armen van vrouwe alcohol in. Enkele pintjes later kwam Vercaemst thuis en besefte onmiddellijk dat enkel een knalprestatie op het Nokerse terrein goed genoeg zou zijn en nam zijn toevlucht tot prestatiebevorderende middelen, de dafalgan smolt als sneeuw voor de zon weg en Vercaemst zonk weg in een diepe, maar korte roes. Net op dat ogenblik brak de dag aan ten huize Onderbeke, waar de jongste eventjes besloot midden in de nac...